خوشـا به تربت پاک تـو سجـده بردن ما... تـویی که نـام تــو در صـدر ســربلندان است

بسم الله الرحمن الرحیم

سـلام ای حضـرت عـاشـق!

که سلامتِ همه چشم های پر از تغزل در غروب های پنجره های بسته، از آنِ نگاه توست!
ســلام ای حضـرت نــور!که سلامت همه لبخندهای پر از شکوفه انار، در پایین لب های تشنه، به عطوفت توختم می شود!
ســـلام ای حضـرت مهـربانی!که سلامت همه دست های پر از جوانه های گندم، در فصل آشیان سازی گنجشک های بی خانمان، از سخاوت تو ریشه می گیرد.
ســــلام ای حضـرت اشـک!که سلامت همه نگاه های پر از آفتاب، در بارانی ترین سحرگاه های دشت، به عطشناکی تو می رسد.
ســـــلام ای حضـرت شِفـا!که سلامت همه دل های پر از عطر بهار نارنج، در بعد از ظهرهای تبدار کویر، بوی تُربت تورا می دهد.
و ســـــلام ای حضـرت خـون خـــدا!سلام بر تو که گلویت، بوسه ‏گاه پیامبر(ص) بود. 
ای خلاصه فـاطمه(س) و علـی(ع)!

امروز, خانه علی(ع)، در آفتاب جمال تو، به مرکزیّت عالم، شناخته خواهد شد.

یـا حضـرت حسیــن(ع)!لبخند بزن، تا خدا به یمن آمدن تو، اهالی روزگار را امان دهد! 
بر ما بتاب که در تیرگی خاک، بی ‏آفتاب یاد تو، پامال عبور روزهاییم..